کوهنورد و خدا

داستان را در دلتان با صداي بلند و با توجه بخوانيد. مطمئنا تا سالهاآن را در خاطر خواهيدداشت.داستان درباره يك كوهنورد است كه مي خواست از بلندترين كوه ها بالا برود او پساز سال ها آماده سازي، ماجراجويي خود را آغاز كرد ولي از آنجا كه افتخار اين كار را فقط براي خود مي خواست، تصميم گرفت تنها از كوه بالا برود.او سفرش را زماني آغاز كرد كه هوا رفته رفته رو به تاريكي مي رفت ولي قهرمان ما به جاي آنكه چادر بزند و شب را زير چادر به شب برساند، به صعودش ادامه داد تا اين كه هوا كاملاٌتاريك شد.به جز تاريكي هيچ چيز ديده نمي شد سياهي شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمي توانست چيزي ببيند حتي ماه وستاره ها پشت انبوهي از ابر پنهان شده بودند.كوهنورد همانطوركه داشت بالا ميرفت، در حالي كه چيزي به فتح قله نمانده بود، ناگهان پايش ليز خورد و باسرعت هر چه تمامتر سقوط كرد..سقوط همچنان ادامه داشت و او در آن لحظات سرشار از هراس، تمامي خاطرات خوب و بدزندگي اش را به ياد مي آورد. داشت فكر مي كرد چقدر به مرگ نزديك شده است كه ناگهان احساس كرد طناب به دور كمرش حلقه خورده و وسط زمين و هوا مانده است.حلقه شدن طناب به دور بدنش مانع از سقوط كاملش شده بود. در آن لحظات سنگين سكوت، چاره اي نداشت جز اينكه فرياد بزند:�خدايا كمكم كن�.ناگهان صدايي از دل آسمان پاسخ داد از من چه ميخواهي ؟ - نجاتم بده-واقعاٌ فكرميكني مي توانم نجاتت دهم.-البته تو تنها كسي هستي كه ميتواني مرا نجاتدهي.-پس آن طناب دور كمرت را ببر!براي يك لحظه سكوت عميقي همه جا را فرا گرفت و مرد تصميم گرفت با تمام توان به طناببچسبد و آن را رهانكند.روز بعد، گروه نجات آمدند و جسد منجمد شده يك كوهنورد را پيدا كردند كه طنابي به دوركمرش حلقه شده بود در حاليكه تنها يك متر با زمين فاصله داشت!!!!و شما؟شما تا چه حد به طناب زندگي خود چسبيده ايد؟ آيا تا به حال شده كه طناب را رهاكرده باشيد؟هيچگاه به پيامهايي كه از جانب خدابرايتان فرستاده مي شود شك نكنيد.هيچگاه نگوييد كه خداوند فراموشتان كردهيا رهايتان كرده است.هيچگاه تصور نكنيد كه او از شما مراقبت نميكند